Η Συνέχεια / Τρεις Εκδοχές

Μία σειρά μελετών και υλοποιημένων έργων, που έγιναν την περίοδο 1987-2007, βασίζεται σε κοινές αρχές, σε κοινούς κανόνες ιεράρχησης και σε κοινή μέθοδο.

Οι χωρικές ιδιότητες που προκύπτουν από την επεξεργασία της σχέσης μεταξύ του προγράμματος και του τόπου, μπορούν να ερμηνευθούν ως τρεις εκδοχές της συνέχειας του χώρου, δηλαδή το πώς λειτουργεί αυτή η συνέχεια στο φυσικό τοπίο, στο αστικό τοπίο και στο τεχνητό ή ελεγχόμενο τοπίο.

Η σχέση αυτή περνάει μέσα από μια διαδικασία σταδιακής μετατροπής του γεωμετρικού ή σχεδιασμένου χώρου σε ένα βιωματικό και υπαρκτό χώρο. Εξετάζεται συνεπώς το εάν και σε ποιο βαθμό μπορεί ο υλοποιημένος χώρος να διατηρήσει τις ιδιότητες και την ποιότητα του γεωμετρικού χώρου.

Η έννοια της συνέχειας του χώρου επιτυγχάνεται μέσα από μια συνθετική διαδικασία, που ακολουθεί άλλοτε τη λογική του άξονα ή του γραμμικού στοιχείου, άλλοτε αυτή του ρυθμού που προκύπτει από την επανάληψη του στατικού φορέα, και άλλοτε ακολουθεί τη λογική της κίνησης.

Επιπλέον, μέσα από τη σχέση κάτοψης/τομής, αναλύεται το πώς και το γιατί η εγκάρσια τομή καταλήγει να γίνει όψη, ή το πώς η «ζωντανή λειτουργία» μπορεί να μετατραπεί σε χωρική λειτουργία δημιουργώντας αισθητική συγκίνηση.

Τα κτίρια, αλλά και οι προτάσεις που αφορούν ευρύτερα αστικά σύνολα, εξετάζονται ως προς την επεξεργασία της κλίμακας και της αναγνωσιμότητας που έχουν, ώστε να μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί τον τρόπο λειτουργίας τους και τη σχέση που έχουν τα τμήματα προς το σύνολο.

Η συνέχεια του χώρου, που αποτελεί κυρίαρχο ζήτημα του μοντερνισμού, είναι απόλυτα συνυφασμένη με τη διαφάνεια, το φως και την κίνηση, έχει όμως ως τελική αναφορά της τη γραμμή του ορίζοντα, πραγματική ή νοητή.